Drie weken lang lieten wekelijks jonge makers en gevestigde choreografen hun werk zien op de Kaap. Van 20 t/m 23 juni werd in VERS&GERS het werk van makers Dalton Jansen, Hiro Murata, Remy Tilburg & Mariko Shimoda door zo’n bijna 300 bezoekers bezocht in HUIS Conny Janssen Danst. We blikken graag nog even terug!
Inner Self pt. 2
De voorstelling begon elke dag met het stuk van Dalton Jansen genaamd ‘Inner Self pt. 2’. Eerder, in 2020, creëerde Dalton Inner Self pt. 1, waarin hij onderzoek deed naar het dierlijke aspect in de mens. Speciaal voor VERS&GERS, maakte hij Inner Self pt. 2. Dit stuk gaat over de relatie tussen de mens en technologie. Zijn de dansers robots die worstelen met hun menselijke kant, of mensen die soms vergeten dat ze geen robots zijn?
A Silent Rattle
Het werk van Hiro Murata ging in premiere tijdens deze week van VERS&GERS. Hiro: ‘A Silent Rattle is tot stand gekomen door de verkenning van zuivere lichamelijkheid in samenspraak met de objecten die we op het podium hebben. De bewegingen die hier uit voort kwamen zijn verfijnd totdat ze zelf een verhaal gingen vertellen. De solo weerspiegelt een innerlijk conflict tussen de onzekerheid van misleiding en de schoonheid van verbeelding.
In week twee van VERS&GERS wordt de solo gedanst door Pedro Ricardo Henry en in week drie van VERS&GERS door Pommelien Van Hees.
Nukegara
Het derde werk dat elke avond te zien was is gemaakt door Mariko Shimoda genaamd Nukegara. Mariko’s voortdurende dagelijkse gedachten en de muziek van Vivaldi vormden de inspiratie voor Nukegara: een stuk over drie vrouwen en hun omgang met overweldigende gedachten, hun omgeving en elkaar. Ze onderzocht het verband tussen gedachten en beweging; hoe we kunnen meebewegen met het geluid van onze stem en met de emoties van onze gedachten.
Debussy’s Dream
De voorstelling werd elke avond afgesloten met het werk van Remy Tilburg genaamd Debussy’s Dream. In dit werk neemt Remy Tilburg ons mee in de fictieve gedachteschetsen en nachtmerries van Claude Debussy waarin de dansers als personages tot leven komen. Zij bewegen ritmisch articulerend in de ruimte, zoekend naar een bestaan waarin vrijheid zegeviert en ruimte is voor eigen identiteit. Zoals scheikundige processen van smaak, kleur en textuur zich in de keuken manifesteren tot een smakelijk gerecht, wordt in Debussy’s Dream beweging gemanipuleerd tot dans. De droomwereld toont een receptuur waarin de reizende lichamen nieuwe vormen van beweging introduceren.