De 23-jarige danser Hiro Murata over de solo die hij maakte voor Monuments in Solitude.
Foto: © Andreas Terlaak
In The Shell
Het idee voor mijn solo komt voort uit mijn belangstelling voor fysieke beperking. De beperking die ik mezelf opleg in mijn solo biedt me de kans om nieuwe mogelijkheden te bestuderen en mijn fantasie en vrijheid te onderzoeken. Tijdens het proces ontspon zich het idee om iets te doen met het fenomeen van ‘wegkijken’ en ‘je verantwoordelijkheid niet nemen’. Het kan zo makkelijk en veilig voelen wanneer je jezelf in zo’n positie plaatst. Maar dat leidt altijd tot een slecht gevoel over jezelf, een gevoel van leegheid en eenzaamheid: een conflictsituatie waar je uit wil komen.
Muziek:
AOKI, Hayato – Part1
Hiro over het proces:
‘Dit project bood me niet alleen de kans om een solo te maken, maar ook om opnieuw na te denken over waarom ik dans en wat ik met dans wil bereiken. Natuurlijk miste ik het werken met anderen en het inspireren van elkaar, maar die twee maanden alleen in de studio waren zeker de moeite waard.
Om deze solo te kunnen maken moest ik in mezelf geloven, want de meeste tijd was je alleen aan het werk. Dit gaf me de kracht om het stuk te kunnen maken. Ik vroeg me niet langer af wat anderen ervan zouden vinden, richtte me volledig op wat ik wil maken. Ik denk dat het een zeldzame ervaring is om de gelegenheid te hebben iets te creëren zonder dat dat beoordeeld wordt. Ik ben blij dat die kans me is geboden. Bovendien inspireerde dit project me; ik zag in dat we een situatie kunnen gebruiken om iets positiefs en nieuws te maken, ook al zijn de omstandigheden moeilijk.‘
In The Shell was van 11 t/m 28 juni 2020 te zien als onderdeel van het soloprogramma Monuments in Solitude in Huis Conny Janssen Danst.
Wegens een grote behoefte aan live dans zijn er voorstellingen bijgeboekt in het Amsterdamse Bostheater (27-30 aug), Toneelschuur Haarlem (8 sep) en Theater Rotterdam (9-11 okt).