Maud Huizing (27) is een van de dansers in de nieuwe voorstelling ZIEL, die in januari 2024 in première ging en momenteel langs de Nederlandse theaters toert. We gingen tijdens het creatieproces van ZIEL in gesprek met haar over wie zij is en wat ‘ziel’ voor haar betekent.
Tekst & portret: Anouk van Drunen
Maud heeft direct een kalmerende werking wanneer ze binnenkomt. Dit is een sterke vrouw met een hele rustgevende uitstraling. Ik heb een tevreden iemand voor me, dat is een levenshouding voor Maud. Ze is ook dankbaar voor alles dat ze heeft en houdt van de kleine dingen in het leven.
Conny werkt heel erg met persoonlijkheden op het toneel. Als je zelf nog niet helemaal weet wie je bent, is dat moeilijk.
WIE IS MAUD?
Maud komt uit Deventer en ging op 13-jarige leeftijd naar Enschede voor de vooropleiding dans van ‘Artez’. Maud dacht “Oké als ik hier mee verder wil moet ik de vooropleiding doen.” Ze deed dit gedurende haar hele middelbareschooltijd en bleef toen regelmatig bij haar oma (nu 84) slapen. Als 17-jarige werd Maud aangenomen voor de opleiding moderne dans op de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten en verhuisde naar Amsterdam. In het vierde jaar van haar studie begon ze al bij Conny Janssen Danst als stagiair en sinds de stage bleef ze en ging ze nooit meer weg. Ze danst dus al 7 jaar voor Conny Janssen Danst.
Maud groeide op met drie broers, twee jonger en 1 ouder en heeft fijne herinneringen aan haar jeugd. Ze had geen zorgen als kind en voelde zich vrij. Ze voelt dat ze opgegroeid is met broers en heeft een bepaalde energie die eruit moet. Dit kan ze kwijt in het dansen en is zelfs een van de redenen waarom ze is begonnen met dansen.
Maud groeide op bij Conny Janssen Danst. “In het begin wist ik eigenlijk nog niks en toch mag je hier alles doen”, zegt ze daarover. Ze vertelt: “We keken onlangs de voorstelling ‘Home’ terug”, haar eerste voorstelling bij Conny Janssen Danst in 2017. Ze schrok toen ze zag hoe zoekend ze toen nog was. “Je komt nieuw in een groep, Conny vraagt allemaal dingen van je en je weet niet precies wat je moet doen. Conny werkt heel erg met persoonlijkheden op het toneel. Als je zelf nog niet helemaal weet wie je bent, is dat moeilijk.” Maud lacht; een beetje ‘voegen’ deed ze. Tegenwoordig kan ze veel meer ‘gewoon’ zichzelf zijn en denken “Ja dat ben ik”. Ze heeft zichzelf gevonden bij Conny Janssen Danst.
Ik vraag haar wat was gaan doen als ze geen danser was geworden. Ze vertelt dat ze altijd graag in de verpleegkunde heeft willen werken. Wanneer ze stopt met dansen is dit waarmee ze verder zou gaan. Van een kantoorbaan krijgt Maud de kriebels en ze doet graag ‘iets met mensen’. Dat is belangrijk voor haar.
Dit is een interessante tegenstelling in haar leven: Maud houdt ook van alleen zijn, ergens alleen een boekje lezen, maar tegelijk geeft werken met mensen haar veel voldoening. Ze vindt het fijn om iets te geven aan anderen. Dat gebeurt ook tijdens het dansen: “Wanneer je een moment met iemand samen hebt dan moet je die ander ook echt zien om het te laten werken. Je moet echt contact maken met de ander om ervoor te zorgen dat de bewegingen die je maakt ook iemand raken.” “Daarbij moet je zorgen dat de energie die je beiden hebt elkaar raakt en begrijpt”, legt Maud uit. “Je moet dan kijken hoe je omgaat met de energie van de ander en tegelijk die van jezelf. Dus de vraag is dan: in hoeverre pas je je aan aan de energie van de ander en in hoeverre blijf je bij je eigen energie?” Een interessante vraag die zowel voor dans als het leven opgaat.
In hoeverre pas je je aan aan de energie van de ander en in hoeverre blijf je bij je eigen energie?
UITDAGINGEN
De beginperiode bij Conny Janssen Danst vond ze spannend, maar ook geweldig. Ze verhuisde toen vanuit Amsterdam naar Rotterdam. Alles stond op losse schroeven; terwijl ze zelf nog zoekende was had ze ook het gevoel dat ze zich wilde bewijzen. Daarmee zat ze zichzelf soms in de weg.
Het goed willen doen is wel iets wat in haar zit, maar dat ziet ze ook als iets goeds want dat heeft haar gebracht waar ze nu is. Ze merkt dat met het ouder worden deze bewijsdrang afneemt. Deze rust komt ook doordat ze op een plek zit die ze zo goed kent en waar ze haar zo goed kennen. Dit herkent Conny ook in Maud “Tijdens de auditie dacht ik, ‘wat een mooie getalenteerde danser’ en toen we begonnen met werken heb ik haar aangemoedigd om dat talent te ontwikkelen en te openen, ze is gegroeid van een wat onzekere stagiair naar een echte persoonlijkheid op het toneel.”
De grootste uitdaging voor Maud is het loslaten van het proces tijdens het maken van een stuk. Dat is ook een valkuil voor haar; het te hard werken komt het dansen uiteindelijk niet ten goede heeft ze ontdekt. Tegelijk is dit iets wat erbij hoort als kunstenaar. Op dit punt in haar carrière heeft ze gelukkig meer rust gevonden en lukt het beter om los te laten.
Dat gevoel dat je wilt leven komt vanuit een plek vanbinnen. Je wezen geeft niet op.
ZIEL EN DE WIL OM DOOR TE GAAN
Ik vraag Maud, net als de andere dansers, wat vrijheid voor haar betekent? Maud ziet vrijheid als iets mentaals, dat je hoofd leeg is en je kunt genieten van het samenzijn met mensen. Die vrijheid voelt ze het meest op vakantie wanneer ze als echt energiek persoon het liefste gaat fietsen of hiken, dat actieve heeft ze echt nodig. Leuk om te weten over Maud is dat ze samen met haar moeder een bedrijf in lampenkappen heeft. Ze maken zelf geweven lampenkappen vanuit huis die ze verkopen op Etsy. Dat vindt ze heel fijn om te doen en werkt ontspannend voor haar.
Op de lange termijn zou ze meer in de natuur willen wonen: soms als ze in de trein zit en die grasvelden ziet denkt ze “Ik heb zin om gewoon alles los te laten en gewoon bloembollen te planten”. Ze vindt het heerlijk om met haar handen in de aarde te zijn, dan voelt ze zich echt gelukkig. Ze denkt dat ze daar ooit aan toe gaat geven, maar nu nog niet.
‘Ziel’ ziet Maud als je persoonlijkheid en hoe je in het leven staat en tegelijk ook hoe je altijd maar doorgaat in het leven. “Dat gevoel dat je wilt leven komt vanuit een plek vanbinnen. Je wezen geeft niet op. Dat is denk ik voor iedereen hetzelfde, al ligt dat aan je mentale gesteldheid, maar de wil om door te gaan heeft iedereen” denkt Maud. En voor haar gaat de voorstelling daar ook over. “Je ziet individuen met hun eigen persoonlijkheid die hun weg vinden in het leven, soms is dat vrolijk en soms word je teruggeslagen door iets wat gebeurt, maar die motor blijft gaan. En hoe je daarmee omgaat is je persoonlijkheid en ook ‘ziel’. De voorstelling is rauw en ruig. Het benadert ‘ziel’ op een nuchtere manier.”
In ZIEL heeft iedere danser zijn eigen rol, maar tegelijkertijd gaat het over de groep vindt Maud. Je voelt de overkoepelende energie van de groep maar er is niet een directe uitwisseling van energieën. Ik vraag of dat dit stuk anders maakt dan alle andere die ze hiervoor heeft gedaan? Maud geeft aan dat in dit stuk wel het minst contact is tussen de dansers, maar tegelijk is ook elk stuk van Conny heel anders en daarmee dus uniek.
Maud danst omdat ze houdt van op het podium staan, dan gaat er iets ‘aan’. Ook is er een fysieke uitdaging en dat is iets wat ze fijn vindt. Ze is heel erg bezig met zichzelf zo goed mogelijk op het toneel zetten en haalt energie uit het samenwerken aan een stuk totdat het een mooi eindproduct is geworden. Haar droom in dans is om haar rugzak te blijven vullen met ervaringen en rijker te worden als danser. Laten we hopen dat Maud dit nog lang blijft doen want ze is een indrukwekkende, sterke, aardse vrouw en danser.
Dit artikel is onderdeel van een serie waarvoor fotograaf Anouk van Drunen in gesprek ging met drie dansers uit ZIEL en op basis daarvan de dansers portretteerde in woord en beeld. Bekijk hier het portret van Yashasvi Shrotriya. En hier dat van Pedro Ricardo Henry. Dit portret van Maud is het derde en tevens laatste uit deze serie.
