Voor het eerst toert Conny Janssen Danst met twee voorstellingen tegelijkertijd: Conny’s eigen productie ZIEL en daarnaast talentontwikkelingsprogramma NEXT. De eerste die voor dit nieuwe concept een voorstelling maakt is choreograaf Antonin Comestaz. Eerder creëerde hij voor Conny Janssen Danst als jonge maker een kort stuk voor DANSLOKAAL 5 in 2017.
Tekst: Frans van Hilten | Foto’s: Pien Düthmann – Dit interview verscheen ook in DANSmagazine, nr 01-2024
‘NEXT is voor dansmakers die al wat verder zijn’, legt Conny Janssen uit. ‘Ze maken een stuk van veertig minuten. Ik geef ze wat inspiratiewoorden mee, zoals ‘stadse energie’ en ‘geschikt voor niet‑standaard locaties’. Door op locatie te leren werken openen ze een nieuw venster. Ze begrijpen dan bijvoorbeeld dat je niet met een doorsnee theaterlichtplan kunt werken.’
GEEN GIMMICKS
Dans Magazine spreekt Antonin Comestaz in december, aan het begin van het maakproces. Hij vindt het een spannend project. ‘Ik vroeg Conny wat voor vibe ze zocht en ze gaf me als thema mee: ‘de stad ontmoeten’. Ik maak een locatiewerk dat zowel voor binnen- als buitenlocaties geschiktis. Dat geeft heel wat uitdagingen. De ruimte waar je speelt kan enorm wisselen. Er zal niet per se een goede dansvloer zijn. Wat als er beton ligt? Mijn dansers zouden een deel van de voorstelling op sneakers kunnen dansen. Ik kan ook niet bouwen op lichteffecten of black-outs, want misschien spelen we wel overdag. Misschien maak ik uiteindelijk wel iets helemaal zonder licht! Het is een kunst om het publiek veertig minuten lang geboeid te houden zonder gimmicks en effecten. Ik vind het leuk dat ik dat nooit eerder heb gedaan.’
VERHALEN ONTWIKKELEN
‘Voor DANSLOKAAL heb ik destijds, in 2017, een trio van streetdancers gemaakt, alle drie mannen. Nu werk ik met zeven dansers, mannen en vrouwen. Dat biedt een veelvoud aan mogelijkheden. Het is een leuke groep met heel uiteenlopende mensen. Vier mannen, drie vrouwen, met veel energie. Door hun veelzijdige karakters vertegenwoordigen ze in het stuk iedereen. Ik laat de karakters van de dansers altijd tot hun recht komen. Die zijn niet onpersoonlijk of abstract. Mijn dansers verstoppen zich nooit achter de choreograaf. Naar de studio breng ik puur, rauw dansmateriaal, maar pas tijdens de repetities krijgt het context. Ik confronteer de dansers met elkaar in duo’s en trio’s. Dan ontwikkelen de verhalen en de relaties zich vanzelf en worden de losse bewegingen conversatie.’
BEWEGING WORDT MUZIEK
‘Qua muziek speel ik graag een beetje. Ik gebruik soms geen muziek bij actie en juist wel muziek bij géén actie. Als je na een actiescène een black-out doet en er begint dan muziek te spelen, kan het publiek zijn ogen resetten en zijn oren gebruiken. En als het licht dan weer aangaat, gaat die muziek in je hoofd door en kun je beter naar het ritme van de dansende lichamen kijken. De beweging wórdt dan eigenlijk de muziek. Maar naast stilte gebruik ik ook graag populaire muziek. Ik ben niet vies van entertainment, ik ben niet alleen maar kunstenaar-filosoof. Dans moet niet alleen maar voor andere dansers en professionals zijn. Ook mensen zonder ervaring met dans moeten het kunnen begrijpen.’
