Dans Magazine sprak met dansmaker Dalton Jansen en danser Pedro Ricardo Henry na de eerste repetities van NEXT #2 in december. Een gesprek over uithoudingsvermogen, identiteit en de kracht van beweging. Lees het volledige interview hieronder en ontdek hoe deze nieuwe productie tot leven komt.
Dit artikel is eerder verschenen in Dans Magazine in februari 2025 (editie 1), geschreven door Joost Groeneboer.
‘Hoi Pedro, het wachten is nog even op Dalton. Maar hebben wij elkaar niet eerder gezien?
Pedro: ‘Jazeker, tijdens het Bevrijdingsdans Festival in Amsterdam een paar jaar terug en pas nog in de spiegeltent van de Nederlandse Dansdagen in Maastricht.’
Nu weet ik het weer, ja. Je stal er flink de show. Ha, daar komt Dalton. Hallo Dalton, we wilden net beginnen. Pedro vertelde me dat jullie al druk aan het repeteren zijn. Wat hebben jullie de eerste week gedaan?
Dalton: Goeie vraag. We hebben nu één week met elkaar gewerkt. Ik laat ze nu nog geen solo’s of duetten doen. We zijn begonnen met elkaar te leren kennen. We hebben ons er vooral op gefocust wie ik ben en waar ik vandaan kom, wat mijn identiteit als dansmaker is. Veel van wat ik doe komt voort uit krump, de basis van hiphop.
Mijn danstaal is gegrond in de Afrikaanse diaspora. Uithoudingsvermogen is daarbij heel belangrijk. De vraag was dan ook: hoe kan ik mijn taal op de dansers overbrengen en ze pushen om te voelen hoeveel uithoudingsvermogen ze nodig hebben om mijn frases te dansen, want die kosten echt veel energie.’
Hoe was dat voor jou, Pedro?
Pedro: ‘Voor mij is het de eerste keer dat ik met Dalton werk. Het is allemaal nog nieuw. Tijdens de repetities voelde ik veel emotie en kracht. Voor de dansers is het een uitdaging, omdat het een nieuwe manier van bewegen is. Van je vrij voelen in beweging. Wat goed is, is dat er binnen de groep een gevoel van verbondenheid ontstond. Een gemeenschap. Dat gaf me veel inspiratie en energie. Je weet dat je met zijn zevenen bent, maar tijdens het dansen voel je je één. Ik hou van Daltons benadering. Van zijn zelfvertrouwen en de puurheid waarmee hij zich aan ons heeft getoond. Belangrijk is dat hij een veilige omgeving voor de dansers schept. Als je je veilig voelt, geef je meer. Dalton dreef ons de eerste week tot het uiterste. Het leek wel of we warriors waren. Dat je vechten moet, dat je maar één kans in het leven hebt. Sommige mensen hebben er meer, maar jij hebt er maar eentje. Ik hou van dat gevoel. Laat mij maar dansen tot ik erbij neerval, dancing until you die!’
Dalton: ‘De eerste week was zwaar, het was echt pushing, pushing en pushing en frases en frases geven. Ik denk dat ze er de laatste dag behoorlijk klaar mee waren, hun hele lichamen deden pijn. Maar het werkte wel goed, vind ik. Ik wilde ze vast een beetje meegeven hoe we na de vakantie te werk gaan. Eerst focussen we ons op het vinden van nieuwe perspectieven op wat we met onze lichamen kunnen doen. Dan kijk ik hoe we onze danstalen bij elkaar kunnen brengen, er een goede mix van maken. En vervolgens concentreer ik me op wat ik met deze voorstelling wil. Waar gaan we heen?’
Dalton dreef ons de eerste week tot het uiterste. Het leek wel of we warriors waren. Dat je vechten moet, dat je maar één kans in het leven hebt. Sommige mensen hebben er meer, maar jij hebt er maar eentje. Ik hou van dat gevoel. Laat mij maar dansen tot ik erbij neerval, dancing until you die!’ Pedro Ricardo Henry
Waar wil je heen? Heb je al enig idee waar je nieuwe stuk over gaat? Of ontdek je dat gedurende het repetitieproces?
Dalton: ‘Conny Janssen heeft me – al meer dan een jaar geleden – gevraagd een choreografie van 40 minuten te maken die overal speelbaar is. Een werk dat licht is en fris. Dat nu eens geen zwaar onderwerp heeft. Want mijn danstaal is best nogal heavy, grounded and dense. Ik vind Conny’s opdracht geweldig, maar ik creëer wat ik creëren wil. Aan de andere kant denk ik dat het goed voor me is om eens niet vanuit een bepaalde thematiek te werken. Om een keer een echt krachtig dansstuk neer te zetten, puur vanuit de fysicaliteit. Ik wil een stuk maken waarbij ik het gevoel krijg dat ik weer een stap heb gezet als choreograaf. Ik heb zeven fantastische dansers van Conny Janssen Danst tot mijn beschikking gekregen. Normaalgesproken zijn de dansers gewend dat ik met een bepaald maatschappelijk topic kom, van bla bla bla, maar ditmaal maken we wat ik in mijn hoofd heb. Wat ik voor me zie zijn butterflies of great dancing bodies, vlinders van verbluffend dansende lichamen.’
Ik wil een stuk maken bij Conny Janssen Danst waarvan ik het gevoel krijg dat ik weer een stap heb gezet als choreograaf. Een echt krachtig dansstuk neerzetten puur vanuit de fysicaliteit. Dalton Jansen
Wat voor danser ben jij, Pedro?
Pedro: ‘Ik ben een contemporary danser. Maar niet puur. Ik ben in 2010 aan de ENA (Escuela Nacional de Arte) in Havana afgestudeerd in de richting Modern and Folkloric Dance. Mijn wortels liggen in de Afro-Cubaanse folklore. Dat inspireert me bij alles wat ik doe. Ik kom uit een klein stadje in Cuba, uit Guaro. Dat vind ik belangrijk om te zeggen. Ik ben geboren in Cuba, maar heb 55% Nigeriaans bloed. Veel van de pijn en woede die ik soms tijdens het dansen voel, komt voort uit het slavernijverleden. Ik geloof erg in het vooroudergevoel. Het gevoel dat alles vanbinnen komt.’
Dalton: ‘Pedro komt uit Cuba en ik kom uit Curaçao. Pedro heeft een Caribian flavor als hij danst. Die mix ik straks met hiphop en krump.’ Tegen Pedro: ‘Ik voel echt het Afrikaanse ritme. De vloeiende bewegingen van je rug. De flowy kant is heel belangrijk als je danst, die zie ik ook terug in mijn cultuur.
NEXT #2 duikt op in onverwachte locaties in Rotterdam en Schiedam. De première is op 28 februari in WORM. Daarna is NEXT te zien in onder meer HUIS Conny Janssen Danst en de Grote- of Sint Janskerk in Schiedam.