Troost

2003

Dans werkt zonder woorden. Dans spreekt in beelden, door dansers gemaakt in een ruimte. De muziek is zijn vaste partner en het licht speelt ook een belangrijke rol.

Dans kan een emotie uitdrukken of een verhaal. Soms is dans pure beweging, die niets betekent. Lijnenspel. Deining. Aan woorden om het te omschrijven geen gebrek. Aantrekken en afstoten zijn de meest gebruikte termen in dansgesprekken. Maar in de voorstelling moeten de woorden inpakken en wegwezen. Op de dansvloer worden geen woorden vuilgemaakt, maar voeten.

Staat dans op gespannen voet met het woord? Is dans enkel een keten van voetnoten? Niet volgens Conny Janssen. Gedichten laten, net als dans, versleutelde stukken werkelijkheid zien. Als je een gedicht leest, ben je bezig een code te ontrafelen. Soms vind je een betekenis. Soms verander je een beetje door een gedicht. Zou het mogelijk zijn dansbewegingen te laten veroorzaken door dichtregels? Zou een gedicht of een dichtregel een andere werking krijgen als hij wordt ingebed in bewegende lichamen? Zou het werk van jonge Nederlandse dichters gedijen in een dansvoorstelling?

twee voeten
een gedicht
letters kraken
knie gewricht

TROOST is de derde aflevering uit ‘De Ontmoeting’, een serie voorstellingen waarin een ontmoeting tussen verschillende dans- en/of kunstdisciplines centraal staat. Eerdere delen waren de succesvolle voorstellingen MEET ME, A DANCER (001) en VERS, jonge choreografen in huis (002).